جاسازی یک وسیله الکترونیکی در بدن یک جانور کار سختی نیست، اما اندازه وسیله‌ای که استفاده می‌کنید به باتری آن بستگی دارد. در حال حاضر تعداد زیادی از دانشمندان بر روی باتری‌هایی که بر اساس پروسه‌های متابولیک طبیعی حیوانات کار می‌کنند، تحقیق و بررسی می‌کنند. در یکی از اولین نمونه‌های موفق، تیمی از دانشگاه کلارکسون و بن گوریون یک سلول سوخت زیستی را در بدن یک حلزون کار گذاشته‌اند، که با استفاده از گلوکز موجود در خون حلزون، الکتریسیته تولید می‌کند. وقتی که الکترودهای این سلول به یک مدار خارجی وصل می‌شوند می‌توانند از 0.16 تا 7.45 میکرووات الکتریسیته تولید کنند. برای روشن شدن موضوع بد نیست بدانید یک باتری ساعت مچی توان تقریبی یک میکرووات دارد. این تحقیق به وسیله پروفسور اوگنی کاتز رهبری می‌شود و در ژورنال انجمن شیمی آمریکا به چاپ رسیده است.


طی چند ماه اخیر، محققین در سایر دانشگاه‌ها توانسته‌اند عمل جاسازی سلول سوخت زیستی را در بدن حشرات با موفقیت انجام دهند. اما عمر کوتاه این موجودات باعث می‌شد تا باتری‌هایی با عمر چند هفته‌ای داشته باشیم. این در حالی است که حلزون می‌تواند تا چند ماه انرژی پایدار تولید کند. متاسفانه پس از گذشت 45 دقیقه انرژی تولیدی حلزون تا 80% کاهش یافت که برای حل این مشکل یا باید راهی برای تولید انرژی بیشتر پیدا کرد و یا آن را برای استفاده بهینه در آینده ذخیره کرد.

این آزمایش کاربرد بسیار مهمی در تحقیقات و نظارت بیولوژیکی دارد. چرا که یک باتری که توسط یک جانور شارژ می‌شود می‌تواند در دستگاه‌های مکان یاب یا ثبت کننده اطلاعات که به حیوانات متصل می‌شوند، مورد استفاده قرار گیرد و مدت زمان بسیار بیشتری نسبت به باتری‌های معمولی کار کنند. همچنین محتمل است که بالاخره بتوان از این انرژی برای عضوهای الکترونیکی که در بدن انسان کار گذاشته می‌شود، استفاده شود (مثلا باتری قلب). هر چند، ژنراتورهایی که از گرمای بدن یا انرژی جنبشی استفاده می‌کنند، هنوز هم کاربردی‌تر به نظر می رسند، کاتز می گوید که تصمیم دارد سلول‌های سوخت زیستی را در جانوران بزرگ‌تر مثل خرچنگ آزمایش کند.

منابع: The Verge | DVice | لینک مطلب