به عنوان مقدمه ذکر کنم که تکنیک های فیلم برداری بیشتر مانند تکنیک های عکس برداری هستند چون امروزه تفاوت زیادی بین دوربین های عکاسی دیجیتال و فیلم برداری وجود نداره ولی باز هم مروری سریع روی آنها خواهیم داشت. تنها تفاوت اصلی این است که در فیلم برداری امکان گرفتن فیلم در دو زمان و دو زاویه مختلف وجود نداشته و غیر ممکن است این روش در عکاسی برای سوژه های ثابت استفاده می شود.

استفاده از دوربین های سه بعدی:

راحتترین راه فیلم برداری سه بعدی استفاده از دوربین های فیلم برداری سه بعدی است که به تازگی به بازار دوربین های خانگی هم راه یافته اند. به عنوان مثال دوربین پاناسونیک SDT750 . این دوربین ها اکثرا قابلیت فیلم برداری با کیفیت Full HD  را دارا بوده و ساختار پخش آنها با تلویزیون های سه بعدی موجود در بازار یکی است. منظور اینکه اگر بخواهید از تماشای این فیلم ها لذت ببرید باید تلویزیون سه بعدی نیز در اختیار داشته باشید.

3d-camer-01

گرچه استفاده از باقی ساختار های پخش غیر ممکن نیست ولی به مقداری آماده سازی نیاز دارد. می توانید با استفاده از نرم افزارهای ویرایش فیلم مانند Adobe After Effect تصاویر خود را به دو تصویر مجزا برای نمایش به صورت پلاروید و یا استفاده از ترکیب رنگی برای نمایش به صورت آناگلیف در آورید ولی به هر حال این روش ها به راحتی استفاده از یک کابل HDMI  برای اتصال به تلویزیون و دیدن تصاویر سه بعدی با ساختار Active shutter  نیستند. به تازگی دوربین های کوچکتر – خانگی – نیز به بازار عرضه شده که قابلیت فیلم برداری سه بعدی را با کیفیت پایین تر برای شما فراهم می کند. مثل دوربین aiptek 3D i2 که تنها 200$ قیمت دارد و کیفیت آن  720p می باشد.

استفاده از لنز های سه بعدی :

با توجه به اینکه اکثر دوربین های فیلم برداری – سری خانگی – قابلیت تعویض لنز را ندارند این روش بیشتر برای دوربین های بزرگ و حرفه ای استفاده می شود. گرچه برخی شرکت ها اخیرا برای بعضی از محصولات خود مبدل های سه بعدی 3D Cap عرضه کرده اند واستفاده از آنها باعث افت کیفیت بسیار در خروجی شما خواهد شد و نکته دیگر اینکه این ساختار امکان پخش برای تلویزیون سه بعدی را نخواهد داشت و قبل از پخش حتما باید تصاویر ویرایش شوند.

3d-lenses

با توجه به اینکه دوربین های عکاسی SLR  امروزی قابلیت فیلم برداری نیز دارند می توان از این روش و استفاده از لنزهای سه بعدی ارزان قیمت دوربین عکاسی برای این روش استفاده کرد.

استفاده از دو دوربین هم زمان:

این روش بسیار حرفه ای تر بوده و مسلما هزینه بیشتری هم در بر دارد. در ساخت فیلم های سینمایی سه بعدی از این روش بیشتر استفاده می شود . چون زاویه دو دوربین – عمق بعد سوم -  می تواند تغییر یابد این روش بیشتر مورد پسند کارگردانان است.

3D-Camer-02

ولی با توجه به موجود بودن دوربین های فیلم برداری کوچک و ارزان قیمت در بازار می توانیم از این روش به عنوان یک نیمه حرفه ای در خانه نیز استفاده کنیم.

3d-cellphone

نکته قابل توجه اینکه به هر حال در روش شما دو فیلم از دو زاویه مختلف خواهید داشت که برای پخش – به هر صورتی به جز پلاروید – نیاز به ویرایش آنها و گرفتن یک فایل خروجی خواهید داشت.

[div class="notice" class2="typo-icon"]نکته : سایت اشتراک ویدیو Youtube امکان بارگذاری فیلم های شما و تبدیل آنها به سه بعدی را به شما می دهد و می توانید از این روش برای به اشتراک گذاری کار خود استفاده کنید.[/div]

نتیجه گیری :

با توجه به پیشرفت روز افزون تکنولوژی و ارزان شدن تکنولوژی های حرفه ای بهتر است هنوز برای ساختن فیلم سه بعدی عجله نکنید و با همان امکانات در دسترس کار کنید. به شما اطمینان می دهم تا یکسال آینده تکنیک های بیشتر ، ارزان تر و با کیفیت تری به بازار ارائه خواهد شد.

امیدوارم از این قسمت استفاده برده باشید. هر گونه نکته ، سئوال ، ایراد و یا توضیحی را با گوش جان پذیرا خواهیم بود.

تا مقالات بعدی بدرود.

سه بعدی در خانه: بخش اول: تکنولوژی های پخش | بخش دوم: عکس برداری سه بعدی | بخش سوم: تکنیک های فیلم برداری سه بعدی

منبع: www.zoomit.ir