کشف اولین سیاره غول آسا در اطراف یک کوتوله سفید
ستاره ای روبه نابودی در ابعاد زمین را درنظر بگیرید که سیاره ای غول آسا در ابعاد مشتری در مدار آن قرار دارد و هر 34 ساعت به دور آن می چرخد. به نظر عجیب می رسد که شیئی کوچک تر اما متراکم جرمی با این ابعاد را کنترل کند. ابعاد کوتوله ی سفید را می توان برابر با لکه ی سرخ بزرگ سیاره ی مشتری دانست. با این توصیف می توان به شگفتی این منظومه ی ستاره ای پی برد.
به گفته ی یان کراسفیلد، استادیار فیزیک و نجوم دانشگاه کانزاس و یکی از مؤلفان پژوهش، اولین بار است که سیاره ای غول آسا در اطراف کوتوله ای سفید کشف می شود. این پژوهش به رهبری آندرو واندربرگ از دانشگاه ویسکانسین مادیسون در مجله ی Nature منتشر شد. در سال 2015، واندربرگ و همکاران او از کشف سیاره ای کوچک یا احتمالا یک سیارک خبر دادند که دور ستاره ای از نوع کوتوله ی سفید می چرخید؛ اما یافته ی جدید به دلیل بزرگی سیاره، منحصر به فرد است.
در فاصله ی تنها چند میلیارد سال، سوخت خورشید به پایان خواهد رسید و به غولی سرخ و بزرگ تبدیل خواهد شد. در مرحله ی بعد، خورشید به کوتوله ای سفید و کوچک در ابعاد زمین تبدیل می شود که جرم آن برابر با نیمی از جرم فعلی خورشید است. کوتوله ی سفید در حین سردشدن گرما و نوری را از خود منتشر می کند؛ اما دیگر فاقد فرایند همجوشی هسته ای خواهد بود. این سرنوشت برای دیگر ستاره های مشابه خورشید در کل کیهان رقم خواهد خورد. طبق پژوهش جدید، سیاره های خارجی منظومه های ستاره ای می توانند از مرگ ستاره ی خود جان سالم به در ببرند. حالا این پژوهش جدید الهام بخش ستاره شناس ها برای جستجوی اجرامی مشابه در اطراف کوتوله های سفید شده است.
ستاره شناس ها برای کشف سیاره ی WD 1856b در اطراف ستاره ی کوتوله ی سفید از روش گذار و اسکن های مادون قرمز استفاده کردند. آن ها با استفاده از تلسکوپ فضایی تس ناسا، هر 1/4 روز یک بار، نوسان های نوری کوتوله ی سفید را ضبط کردند. نوسان ها علامت بالقوه ای از گذار سیاره از مقابل ستاره ی میزان هستند. مؤلفان، این داده ها را با داده های مادون قرمز تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا که در ماه ژانویه ی گذشته جمع آوری شده بودند، تأیید کردند. پژوهشگرها با تحلیل این منظومه ی ستاره ای در طول موج های مادون قرمز، متوجه شدند سیاره ای در اطراف کوتوله ی سفید وجود دارد. به گفته ی کراسفیلد:
ستاره های داغ تر معمولا نور مادون قرمز زیادی را منتشر می کنند؛ درحالی که سیاره های سرد نور کمتری را منتشر می کنند. به همین دلیل، نور مادون قرمز بیشتری را مشاهده نکردیم که بتواند به تأیید این کشف جدید کمک کند.
برای تأیید کشف یادشده از تعداد زیادی از تلسکوپ های زمینی استفاده شد. بر اساس حدس مؤلفان، سیاره ی WD 1856b به لطف مسافت زیاد، از گذار ستاره ی میزبان خود به غول سرخ جان سالم به در برده است. به گفته ی کراسفیلد: «اگر سیاره ی جدید از همان ابتدا در نقطه ی فعلی خود قرار داشت از مرگ ستاره ی میزبان جان سالم به در نمی برد.» به همین دلیل باید در فاصله ی دورتری از ستاره ی میزبان قرار می گرفت تا بتواند به حیات خود ادامه دهد. در نهایت پس از تبدیل ستاره به کوتوله ی سفید، سیاره هم به ستاره ی خود نزدیک تر شد.
طبق شبیه سازی پژوهشگرها، یک سناریوی دیگر هم وجود دارد: با بلعیده شدن سیاره های داخلی توسط غول سرخ، مدار WD 1856b ثبات خود را از دست داده و وارد مداری بیضی شکل شده است. این مدار در بازه های کیهانی مختلف به مرور کوچک تر شد تا بالاخره به مدار دایره ای فعلی تبدیل شد. به گفته ی کراسفیلد:
معتقدیم ستاره ی موردنظر دقیقا 6 میلیارد سال پیش مرده و به کوتوله ای سفید تبدیل شده است. دقیقا زمانی که هنوز اثری از خورشید، زمین و منظومه ی شمسی وجود نداشت.
اما چگونه ممکن است ستاره ای در حال مرگ در مرحله ی غول سرخ یا کوتوله ی سفید، سیاره ای عظیم الجثه را به دام خود بیندازد طبق پژوهش جدید، تریلیون ها سیاره ی عظیم در کهکشان راه شیری وجود دارند که از مدار ستاره ی خود منحرف شده اند. به گفته ی کراسفیلد:
این پدیده نه غیرممکن است نه محتمل. بلکه می توان با اندازه گیری ترکیب جوی سیاره با تلسکوپ فضایی جیمز وب که سال آینده پرتاب خواهد شد به پاسخی قطعی رسید.
درواقع WD 1856b در مداری نسبتا پایدار قرار دارد و تقریبا 80 سال نوری از زمین فاصله دارد؛ بنابراین دانشمندان می توانند در سال های آینده به بررسی آن بپردازند. تنها خصوصیات قطعی به دست آمده از این سیاره، ابعاد (کمی بزرگ تر از مشتری)، دوره ی گردش (34 ساعت) و دمای تقریبی آن (زیر سطح انجماد) هستند. رصدهای آینده می توانند داده های بیشتری را درباره ی شکل گیری و چگونگی گذار آن به نقطه ی کنونی فراهم کنند.از طرفی کوتوله های سفید می توانند در گذارهای بعدی به کوتوله های قهوه ای و حتی کوتوله های سیاه فاقد نور یا گرما تبدیل شوند. طبق پژوهشی جدید، بزرگ ترین کوتوله های سیاه در نهایت به شکل سوپرنوا منفجر می شوند؛ اما این اتفاق ممکن است در فاصله ی تریلیون ها سال رخ دهد.
دسته بندی : سبک زندگی
مقالات مرتبط
- روایتِ یک اپیدمی
- هرآنچه باید درمورد ویروس سارس بدانید
- شارپ با تلویزیون های 60 و 70 اینچی، بازار را خواهد لرزاند
- نیکون از یک لنز الترا واید سری Z رونمایی کرد
- 10 دسر خوشمزه بدون آرد مخصوص کسانی که به گلوتن حساسیت دارند
- آخر هفته چه فیلمی ببینیم: از The Last Picture Show تا Red Eye
- سامسونگ انتظار دارد امسال 1 ميليون تبلت Galaxy بفروشد
- تریلر بازی Bright Memory: Infinite باس فایت سامورایی را نشان می دهد
- با حرکت انگشت خود تبلت را شارژ کنید – طرح مفهومی
- «هیچ دوستی بهجز کوهستان» از ۲۶ بهمن توسط نشر چشمه به بازار عرضه شد. ترجمه انگلیسی این رمان با گرفتن جایزه صدهزار دلاری ویکتوری
- قابلیت بحث برانگیز iOS 14 برای جلوگیری از رهگیری کاربران به تأخیر افتاد
- آبجوی بدون الکل باربیکن
- اپل، ۶۰ میلیون دلار به Proview پرداخت میکند تا اجازه استفاده از نام تجاری آیپد در چین را داشته باشد
- آموزش ایده های عکاسی در منزل
- صحنه سازی در عکاسی خیابانی؛ خوب یا بد؟
- به همه بگو چه کسانی مرا کشتند
- سبک های جدید آموزش زبان
- گوگل نتایج جستجو را "تازه تر" نمایش می دهد
- قصه جنها و آدمها
- پرواز بیزینس یا اکونومی کدام یک مناسب شماست
منبع : تیاندا