راهنمای جامع خرید فلاش اسپیدلایت

فلاش رودوربینی در مقابل فلاش استودیویی در مقابل فلاش داخلی دوربین

عبارت فلاش رو دوربینی یا اسپیدلایت به زبان ساده به نوعی از فلاش اشاره دارد که به صورت مستقیم به دوربین شما متصل می شود. با اینکه از این فلاش معمولا تحت عنوان فلاش رو دوربینی یاد می شود اما برای استفاده از آن لزوما نیازی نیست فلاش را به صورت فیزیکی روی دوربین نصب کنید. اغلب اوقات از فلاش های رو دوربینی به صورت جدا از دوربین استفاده می شود.

این نوع فلاش با فلاش های استودیویی تفاوت زیادی دارد زیرا شما نمی توانید فلاش های استودیویی را به صورت مستقیم بالای دوربین خودتان نصب کنید. علاوه بر این، فلاش های اسپیدلایت معمولا یک منبع تغذیه درونی دارند. البته برخی اوقات می توان از منابع تغذیه خارجی هم برای افزایش عملکرد و یا طول عمر باتری فلاش استفاده کرد.

بیشتر بخوانید : هر آنچه در مورد فلاش های اکسترنال باید بدانید؛

از جهات زیادی می توان گفت که فلاش رو دوربینی یا اسپیدلایت بهتر از فلاش داخلی دوربین شما است. امکان جدا کردن فلاش از دوربین امکانات خیلی بیشتری در مورد نورپردازی در اختیار شما قرار خواهد داد. برای مثال اغلب اوقات بهتر است نور فلاش را به صورت مستقیم به سوژه نتابانید و آن را به سطح دیگری بتابانید تا بازتاب آن به صحنه برسد. با فلاش اسپیدلایت شما می توانید ظاهر و جهت نوری که به صحنه می تابد را کنترل کنید.

اکثر فلاش های داخلی دوربین مستقیما در کنار لنز دوربین قرار گرفته اند و به همین خاطر ممکن است در زمان عکاسی در شرایط کم نور منجر به قرمزی چشم سوژه شوند. زمانی که محیط کم نور باشد، مردمک چشم ما باز خواهد شد و نور فلاش داخلی دوربین که به صورت همراستا با محور اپتیکال لنز قرار گرفته است وارد چشم می شود و بازتاب آن از شبکیه چشم دوباره وارد لنز خواهد شد. در صورتی که بتوانید از یک فلاش اسپیدلایت استفاده کنید و آن را در زاویه دیگری قرار دهید، می توانید قرمزی چشم سوژه را به صورت کلی از بین ببرید.

عدد راهنما

قبل از اینکه به سراغ تکنولوژی خودکار که در داخل اکثر فلاش های امروزی وجود دارد برویم، بهتر است نحوه ی کنترل دستی قدرت فلاش را بررسی کنیم. برای این کار باید نسبت نوردهی (تاثیر سرعت شاتر و دیافراگم و چگونگی متعادل کردن این دو) را یاد بگیرید. البته با استفاده از نورسنجی خودکار هم می توانید بهترین تنظیمات نوردهی را تشخیص دهید.

عدد راهنما یک روش استاندارد و عددی برای تشخیص قدرت یک فلاش است و هرچقدر این عدد بزرگتر باشد، قدرت فلاش هم بیشتر خواهد بود. عدد راهنما حاصل ضرب دیافراگم در فاصله ی مشخص (بر حسب فوت) با ایزو 100 است (GN=f/number * Distance).

این فرمول به صورت مستقیم به قانون مربع معکوس بر می گردد. طبق این قانون شدت فیزیکی نور به صورت معکوس برابر است با ریشه مربع فاصله سوژه تا همان منبع نور. برای مثال شدت نور معین برابر با 1/4 شدت نور در فاصله دو برابری از منبع نور خواهد بود و در فاصله ی سه برابری این مقدار برابر با 1/9 خواهد بود. از آن جایی که دیافراگم یا f/number تا حدودی با شدت نوردهی ارتباط مستقیم دارد، به صورت مستقیم در فرمول محاسبه ی F/number نیز از آن استفاده خواهد شد.

برای اینکه این موضوع را ساده تر درک کنید به مثال زیر توجه کنید.

برای مثال تصور کنید عدد راهنمای یک فلاش برابر با 100 است. برای عکاسی از سوژه ای که در فاصله ی 25 فوتی قرار دارد باید از دیافراگم f/4 برای نوردهی صحیح استفاده کنید. همچنین یک سوژه در فاصله ی 50 فوتی به دیافراگم f/2 و یک سوژه در فاصله 5 فوتی به دیافراگم f/22 نیاز دارد. از آنجایی که اغلب اوقات عدد راهنما با ایزو 100 بیان می شود در صورتی که از مقادیر حساسیت بالاتر مثل ایزو 800 استفاده می کنید هم می توانید مقدار نوردهی را محاسبه کنید. برای مثال با ایزو 800 برای عکاسی از یک سوژه در 50 فوتی به دیافراگم f/5.6 نیاز خواهید داشت.

یکی دیگر از مقادیر متغیری که باید در نظر داشته باشید این است که این اعداد با تصور اینکه از تمام قدرت فلاش خودتان استفاده می کنید محاسبه می شوند. اغلب اوقات شما می توانید قدرت فلاش را به منظور ذخیره عمر باتری، زمان بازیابی کوتاه تر و یا کنترل نوردهی در زمان عکاسی در فاصله نزدیک کاهش دهید. قدرت متغیر فلاش را می توانید با کاهش متغیرهای دیگر فرمول جبران کنید. برای مثال در صورتی که از یک فلاش با عدد راهنمای 100 از یک سوژه در فاصله 25 فوتی با 1/4 قدرت فلاش عکاسی می کنید باید از دیافراگم f/2 استفاده کنید. در حالت نرمال باید از دیافراگم f/4 استفاده کنید.

بیشتر بخوانید : راهنمای انجام تنظیمات فلاش اکسترنال

نکات مهم برای خرید فلاش اسپیدلایت

در زمان خرید اسپیدلایت و فلاش رو دوربینی شما با عبارات و حروف اختصاری زیادی روبرو خواهید شد. اما دو عبارت مختصر خیلی مهمی که باید در زمان خرید توجه زیادی به آن ها داشته باشید عبارتند از TTL و HSS. در ادامه به بررسی این دو موضوع می پردازیم:

1- TTL یا Through The Lens

اساسا دو نوع فلاش اسپیدلایت در بازار وجود دارد. نوع محبوب تر آن با نام TTL شناخته می شود و نوع دیگر نیز فلاش دستی یا Manual است.

فلاش دستی یک فلاش کاملا ابتدایی است که شما باید برای آن تعیین کنید که با چه قدرتی تابیده شود. شما قدرت فلاش را با مقادیر کسری تعیین می کنید و هرچقدر که عدد مربوط به قدرت بیشتر باشد هم قدرت فلاش بیشتر است. بنابراین یک فلاش با قدرت 1/8 نور خیلی بیشتری نسبت به یک فلاش با قدرت 1/128 دارد. فلاش های دستی معمولا ارزان تر هستند زیرا تولید آن ها ساده تر است.

فلاش TTL را می توان یک فلاش خودکار نیز دانست. این نوع فلاش با دوربین شما ارتباط برقرار می کند تا میزان نور مورد نیاز صحنه را تشخیص دهد و تلاش می کند دقیقا همان میزان نور را به صحنه بتاباند. دلیل اینکه از عبارت «تلاش می کند» استفاده کردیم این است که با وجود اینکه فلاش های TTL به شدت موثر هستند اما کاملا در برابر خطا مصون نیستند. همانطور که دوربین در زمان استفاده از حالت اولویت دیافراگم ممکن است به اشتباه بیافتد و نیاز باشد شما از جبران نوردهی استفاده کنید، همین موضوع برای فلاش TTL هم صدق می کند و شما باید از جبران فلاش استفاده کنید اما به صورت کلی فلاش TTL به شدت دقیق است.

بنابراین سوال اینجاست که کدام یک از این دو فلاش را باید تهیه کنید؟ فلاش های دستی معمولا ارزان تر هستند زیرا ساخت آن ها خیلی ساده تر است. برخی عکاس ها عقیده دارند که خرید فلاش دستی روش خیلی خوبی برای یادگیری است زیرا شما را وادار می کند که یاد بگیرید باید از چه مقدار از قدرت فلاش استفاده کنید. اما ما به شما توصیه می کنیم که یک فلاش اسپیدلایت TTL تهیه کنید زیرا با استفاده از این نوع فلاش می توانید از حالت دستی هم استفاده کنید اما عکس این موضوع ممکن نیست.

برخی اوقات ممکن است عباراتی مثل i-TTL یا e-TTL را هم مشاهده کنید که نسخه ی نیکون و کانن از تکنولوژی TTL هستند. از نگاه ما عبارت TTL یک عبارت فراگیر است و ارتباطی به برند ندارد.

زمانی که به مشخصات فلاش نگاه می کنید، در صورتی که عبارت TTL را مشاهده نکردید پس به احتمال زیاد فلاشی که قصد خرید آن را دارید از نوع دستی است. در صورتی هم که باز هم مطمئن نبودید به اتصال کفشک آن نگاه کنید. در صورتی که فقط یک پین اتصال مرکزی در آن وجود داشت پس فلاش مد نظر شما از نوع دستی است.

بیشتر بخوانید : 8 نکته برای عکاسی با فلاش ماکرو

2- HSS یا High Speed Sync

تمامی دوربین های DSLR یک سرعت سینک فلاش اصلی دارند. این سرعت سریع ترین سرعت شاتری است که می توانید در آن از فلاش استفاده کنید. این سرعت به خود دوربین بستگی دارد اما در اکثر مواقع چیزی بین 1/160 و 1/250 است. در صورتی که از مقادیری بیشتر از این استفاده کنید یا کلا نور فلاش را داخل تصویر خودتان مشاهده نمی کنید و یا یک نوار مشکی رنگ در بخش پائینی کادر مشاهده می کنید.

HSS برای غلبه بر این محدودیت رونمایی شد. در اسپیدلایت هایی که از HSS پشتیبانی می کنند فلاش به جای یک نور دنباله دار، پالس هایی از نور را به صحنه می تاباند. چشم شما نمی تواند این موضوع را ببیند اما دوربین می تواند. نقطه ضعف این تکنیک این است که قدرت خروجی فلاش شما به شکل چشمگیری کاهش خواهد یافت.

تمامی اسپیدلایت ها از HSS پشتیبانی نمی کنند اما با توجه به تفاوت قیمت خیلی کمی که بین یک فلاش با قابلیت HSS و یک فلاش بدون این قابلیت وجود دارد توصیه می کنیم فلاشی را تهیه کنید که از سرعت سینک بالا پشتیبانی می کند.

موضوعات دیگری که باید در نظر داشته باشید

با توجه به رقابت شدیدی که بین تولیدکننده های ثالث وجود دارد، قیمت ها به شدت ریزش کرده اند اما این اسپیدلایت ها چقدر قابل اعتماد هستند؟ آیا برای استفاده حرفه ای مناسب هستند یا بلافاصله خراب می شوند.

فلاش هایی که توسط تولیدکننده های اصلی دوربین ساخته می شوند قابل اعتمادتر هستند و حتی در صورتی که اتفاقی برای آن ها بیافتد شرکت سازنده آن ها را تعمیر خواهد کرد. با این وجود این فلاش ها قیمت خیلی زیادی دارند.

اینکه حاضر هستید هزینه اضافی برای خرید یک فلاش قابل اطمینان را پرداخت کنید یا خیر به شما بستگی دارد. در صورتی که فقط برای سرگرمی عکاسی می کنید، پرداخت این مبلغ اضافه اصلا قابل توجیه نیست اما در صورتی که یک عکاس حرفه ای هستید و یا به سمت حرفه ای شدن می روید ممکن است این هزینه ی اضافی در طولانی مدت جبران شود.

تفاوت قیمت فعلی بین یک فلاش دستی پایه و یک فلاش کاملا اتوماتیک TTL/HSS خیلی زیاد نیست و فلاش هایی که از TTL و HSS پشتیبانی می کنند باعث خواهند شد تجربه ی شما از عکاسی با فلاش اسپیدلایت خیلی جذاب تر و لذت بخش تر شود. دلیل اینکه خیلی از مردم با استفاده از فلاش خودشان دچار مشکل می شوند این است که بدون فکر کردن به عواقب این موضوع یک فلاش دستی تهیه کرده اند. به مدت کوتاهی اکثر آن ها خسته می شوند و فکر می کنند که عکاسی با فلاش برای آن ها مناسب نیست.

شروع کار با فلاش اسپیدلایت سخت نیست اما یادگیری کامل آن ممکن است کمی زمان ببرد.

امیدواریم که این مقاله به شما کمک کرده باشد که اصول ابتدایی مربوط به خرید اسپیدلایت را یاد بگیرید و در زمان خرید بتوانید این موارد را به سادگی درک کنید. در صورتی که سوال یا نکته ی خاصی جا مانده است در قسمت نظرات همین مطلب آن ها را با ما در میان بگذارید.