بهترین سریال های کمدی تاریخ تلویزیون که روحیه تان را عوض می کنند
چندتا از بهترین سریال های کمدی تاریخ را می شناسید احتمالا خیلی از ما با سریال «دوستان» یا «فرندز» خاطره داریم. بعدها، شکست عشقی های متعدد «تد» در «آشنایی با مادر» و ماجراهای «استن» و «کایل» در «ساوت پارک» برای خیلی ها مایهٔ سرگرمی بوده است. کمدی ـ موقعیت های سرگرم کننده و تحسین شده کم نیست؛ اما کمدی ژانری است که در کنار سرگرم کنندگی، اغلب در قالب شوخی و کنایه، حرف های مهمی برای گفتن دارد. همراه ما باشید. در این مطلب، بهترین سریال های کمدی دنیا را به شما معرفی می کنیم.
فهرست سریال های کمدی که هر عاشق ژانری باید تماشا کند، کوتاه نیست. در میان کمدی ـ موقعیت ها، کمدی سیاه، کمدی ـ درام و…، کمدی های جذاب و باکیفیت بسیار است و در طول سال های اخیر، به لطف شبکه هایی مانند نتفلیکس و آمازون، به تعدادشان اضافه شده است. برای اینکه سلیقه های بیشتری را در نظر بگیریم، چند سایت مختلف، ازجمله «راتن تومیتوز» و «ایندی وایر»، را بررسی و پنجاه سریال از برترین های ژانر کمدی را بدون ترتیب خاصی برای شما گلچین کرده ایم.
49. همه کاره و هیچ کاره، 2015 (Master of None)
باتکیه بر قابلیت طنازی «عزیز انصاری»، این سریال زندگی شخصی و حرفه ای «دو»، بازیگر سی ساله، را در نیویورک دنبال می کند. تصمیم گیری دربارهٔ مسائل روزمرۀ زندگی و البته چالش های بزرگ تر او را سردرگم می کند. این سریال سرگرم کننده و از بُعد سینمایی هنرمندانه است و جنبه های متنوع زندگی روزمره را به تصویر می کشد. «همه کاره و هیچ کاره» برداشتی فرح بخش از موقعیتی آشنا ارائه می کند. فصل دوم سریال سرتر از فصل نخست است. با گلچینی از شخصیت های متنوع و فیلم برداری زیبا در نیویورک و ایتالیا، همه کاره و هیچ کاره نمونه ای ستودنی از داستان پردازی در سریال سازی امروز است.
48. فیوچراما، 1999 (Futurama)؛ از بهترین سریال های کمدی تاریخ
«فیوچراما» داستان پیتزابری به نام «فرای» است که به طور تصادفی در سال 1999 منجمد و سپس در سال 3000 بیدار می شود. او درمی یابد با وجود تغییرات بسیار در دنیای پیرامونش، هنوز هم چیزهای فراوانی مانند گذشته است. فیوچراما خلاقانه و خنده دار و ازنظر دیداری خوشایند است. این انیمیشن کمدی به اندازۀ کمدی های کارتونی معروف دیگر، مانند «مرد خانواده» یا «ساوت پارک»، شوخی های تند و زننده ندارد. همین به نظر خیلی از تماشاگران امتیاز به شمار می رود.
47. فالتی تاورز، 1975 (Fawlty Towers)
در این کمدی انگلیسی، با «بازیل فالتی» همراه می شویم، مدیر دمدمی مزاج و زمختی که تلاش می کند زیر رگبار غرولندهای همسرش و با خدمتکار اسپانیایی نابلدشان، هتلی را بگرداند. او پیوسته در آرزوی پذیرایی از آدم های معروف و مهم در هتلش است؛ اما خراب کاری هایش چنین چیزی را ناممکن می کند. «فالتی تاورز» سرشار از حماقت است؛ درحالی که از شوخی های هوشمندانه بهره می برد.
46. ریک و مورتی، 2013 (Rick and Morty)؛ از بهترین سریال های کمدی خارجی
این انیمیشن کمدی داستان ماجراجویی های دانشمند دیوانه، «ریک سانچز» (جاستین رویلند)، است. او پس از بیست سال، ناگهان در خانۀ دخترش، «بت»، ظاهر می شود تا با او و خانواده اش ازجمله همسرش، «جری»، و فرزندانش، «مورتی» (بازهم با صدای رویلند) و «سامر»، زندگی کند. ریک نابغه ای دیوانه است که به مکان های عجیب وغریب سفر می کند. حاضر است به خاطر مورتی، همهٔ آدم های دنیا را نابود کند تا او به دختر محبوبش برسد. اغلب هم اصرار دارد مورتی او را همراهی کند. «ریک و مورتی» هوشمندانه، جذاب و سرگرم کننده است.
45. دستۀ قدرقدرت ها، 2004 (The Mighty Boosh)
این کمدی سوررئال، داستان «هاوارد» و «وینس»، دو نگهبان باغ وحش ویران و جادویی «زونیورس» را دنبال می کند. وینس عاشق حیوان ها و هر چیزی است که به دهۀ 1970 مربوط می شود. هاوارد باور دارد که عقل کل است و شایستۀ موقعیت های بهتری است. آنها هر هفته درگیر ماجراجویی های گوناگونی، در ابعاد مختلف زمان و مکان، می شوند؛ اما چه طوفان قطبی در میان باشد و چه حملۀ میمون ها، آنها سرانجام موفق می شوند به باغ وحش برگردند.
44. سیلیکون ولی، 2014 (Silicon Valley)؛ یکی از بهترین سریال های کمدی دنیا
در «سیلیکون ولی» با «ریچارد» همراه می شویم، برنامه نویسی در سیلیکون ولی که به دنبال سرمایه گذار برای نرم افزاری است که خودش طراحی کرده است. هم زمان داستان چهار برنامه نویس دیگر را دنبال می کنیم که هریک می خواهند در دنیای تکنولوژی به جایی برسند. شخصیت های این سریال را احتمالا در رویدادها و گردهمایی های استارتاپ ها می بینیم؛ آدم هایی که هم بامزه اند و هم واقعی. سریال داستان آدم هایی است که قابلیت های لازم را برای موفقیت دارند؛ اما نمی دانند چطور با آن کنار بیایند.
43. خرخوان ها و داغون ها، 1999 (Freaks and Geeks)
این سریال یکی از سریال های تلویزیونی دلپذیر (و کوتاه ) تاریخ است. در این سریال، در سال های آغازین دهۀ 1980، با دو عضو خانوادۀ «ویر» آشنا می شویم: «لیندزی» که بچۀ اززیرکاردرروی مدرسه است و «سم» که جزو خرخوان ها است. همراه با این دو، از ماجراهای هر روز دبیرستان باخبر می شویم. خبری از شوخی های رگباری نیست؛ اما دل نشینی داستان فراموش نشدنی است.
42. شوی دهۀ هفتادی، 1998 (That ’70s Show)
این سریال در طول هشت فصل توانست طنز را با موضوع های ناخوشایند دورهٔ نوجوانی ترکیب کند. این سریال یکی از شخصیت های ماندگار تلویزیون را خلق کرد. آن هم کسی نیست جز پسر متوهم دخترکش، «ف ز»، فریاد رسای نسل جدید! این سریال سکوی پرتابی برای ستاره های هالیوود، «اشتون کوچر» و «میلا کونیس»، بود.
41. سنفورد و پسر، 1972 (Sanford and Son)
این سریال یک کمدی موشکافانه و پندآموز اجتماعی است که حرف های نیش دارش را با خلاقیت زیرکانه ای می زند. «سنفورد و پسر»، کمدی ـ موقعیتی احساسی و یکی از محصولات موفق شبکۀ ان بی سی بود. این سریال تنوع قومی را به تماشاچیان سفیدپوست طبقۀ متوسط آمریکا نشان داد و پیش قراول دیگر سریال های کمدی حول شخصیت های سیاه پوست بود. این محصول تلویزیونی نامزد هفت جایزۀ امی و شش جایزۀ گلدن گلوب بود و برندۀ یک جایزۀ گلدن گلوب شد.
40. مارتین، 1992 (Martin)؛ یکی از بهترین سریال های کمدی خارجی
این کمدی کلاسیک با شخصیت های آمریکایی ـ آفریقایی گرد «مارتین پین» (مارتین لارنس) می چرخد. مارتین همیشه از موقعیت های ناخوشایند دوری می کند؛ تاجایی که همسرش، «جینا»، کفری می شود. در سریال، با دوستان مارتین، مادر همیشه درصحنه اش، همسایهٔ جذابش و «جروم» خوش گذران همراه می شویم (هر سه شخصیت آخر را خود لارنس بازی می کند). این سریال نمونهٔ شایسته ای از دوران طلایی کمدی ـ موقعیت های با محوریت سیاه پوستان است.
39. شهر فرنگ، 2003 (Peep Show)
«شهر فرنگ» داستان دو هم خانۀ عجیب وغریب بیست وچندساله، «مارک» و «جرمی»، است. مارک کارمندی است که نگاهی تیره به زندگی دارد. در مقابل، جرمی سرخوش و سطحی است و سعی می کند در دنیای موسیقی، جایی برای خودش پیدا کند. چیزی که سریال را از دیگر کمدی ـ موقعیت های سریالی متفاوت می کند، دید اول شخص آن است؛ یعنی، داستان را از زاویۀ دید شخصیت ها می بینیم. هم زمان افکار و باورهای درونی آنها را می شنویم؛ چیزهایی که شخصیت ها با صدای بلند مطرح نمی کنند.
38. منتقد، 2014 (Review)؛ ازجمله بهترین سریال های کمدی تاریخ
ماجراهای دیوانه وار «فارست مک نیل» که به تراژدی می ماند، مانند اثر ادبی برجسته ای است. کافی است یک ساعت را با مک نیل سپری کنیم تا بفهمیم چطور قرار است به کارها گند بزند! در قسمت های مختلف، شاهد هماهنگی شگفت انگیز موضوع های تصادفی هستیم که در گردبادی از بدبیاری سرانجام به هم پیوند می خورند. مک نیل برای موضوع های مختلف، از مصرف مواد و پیوستن به فرقه های عجیب تا قتل، نقد می نویسد! «منتقد»، در همراهی با او، با همهٔ این موضوع ها شوخی می کند و درعین حال یادآوری می کند که چقدر واقعی هستند!
37. چیزهای بهتر، 2016 (Better Things)
«چیزهای بهتر» داستان «سم فاکس» و دخترانش را در لس آنجلس دنبال می کند. در هر قسمت، همراه سم در جایگاه مادر و بازیگر و دوست، شاهد تغییر ضرب آهنگ و جریان داستان در نقاط مختلف شهر هستیم. چیزهای بهتر (نامی که از آهنگ چیزهای بهتر گروه کینکز گرفته شده) مانند آهنگی است که نمی توانیم فراموشش کنیم. آن قدر در ذهنمان تکرارش می کنیم تا حفظ می شویم. تصور سریال بدون حضور «ادلون» در مقام ستاره، نویسنده، کارگردان، تهیه کننده و هدایتگر ممکن نیست. چیزهای بهتر مانند موسیقی کلاسیک ماندگاری است که دوست داریم مدام به آن گوش کنیم.
36. پارتی، 2009 (Party Down)
دنبال کردن دسته ای از آدم ها در موقعیت های متنوع روشی رایج برای تولید کمدی های موفق است؛ اما آنچه این سریال را خاص می کند، دستهٔ کارکنان یک شرکت تهیۀ غذا است که به هرچیزی اهمیت می دهند، به جز کارشان. این آدم ها که با رؤیای شهرت به هالیوود آمده اند، برای ورود به دنیای آدم های معروف شروع به کار در یک شرکت تهیۀ غذای لوکس می کنند. در محیط آشپزخانه و دفتر تهیۀ غذا، لحظه های خنده دار بسیاری خلق می شود. بسیاری از این شوخی ها ناشی از حماقت های کارکنانی است که در پی رسیدن به رؤیاهایشان و نه انجام دادن کارشان هستند.
35. همۀ فامیل، 1971 (All in the Family)
نخستین موفقیت «نورمن لیر» (یکی از تولیدات تلویزیونی موفق تاریخ) شروع حرفه ای پرباری بود؛ پرداخت استادانه به موضوع های حساسی مانند نژادپرستی، جنگ، سقط جنین و دیگر موضوع هایی که سریال های کمدی از آنها دوری می کردند و در تلویزیون سابقه نداشت. سریال با بهره گیری از شخصیت پدرسالار به ظاهر متعصبش در خانواده ای سفیدپوست از طبقۀ متوسط، به موضوع های پرحاشیهٔ گوناگونی می پردازد. هرچند برخی ایده های سریال دیگر طرف دار ندارد، نسل های مختلفی از تماشای آن لذت برده اند. سریال که مرهمی برای جدایی ها بود، بعدها به کارهای دیگری از نورمن لیر با موضوع ستایش مهربانی و خانواده منجر شد. به این دلیل، «همۀ خانواده» شایستۀ دیده شدن است.
34. سرخوش ها، 1955 (The Honeymooners)
هر آدمی که برای حقوقی بخورونمیر زحمت می کشد، با این سریال و شخصیت «رالف کرامدن» ارتباط برقرار می کند. کرامدن فردی از طبقۀ فرودست است که در قالب این کمدی کلاسیک 39قسمتی، نابسامانی های جامعه را نمایش می دهد. او هر روز، پس از پایان کار به عنوان رانندهٔ اتوبوس، به دنبال دستمزدش و سپس به آپارتمان جمع وجورش در بروکلین می رود تا به همسرش، «آلیس»، و رفیق دوست داشتنی اما اغلب اعصاب خردکنش بپیوندد. کرامدن که به سادگی جوش می آورد، در برخی موقعیت ها در مقابل بازیگر روبه رویش، صحنه های کمدی درخشانی خلق می کند.
33. آشنایی با مادر، 2005 (How I Met Your Mother)
«آشنایی با مادر» به «فیلادلفیا همیشه آفتابی است» شباهت دارد؛ اما در اینجا به جای شخصیت های خل و دیوانه، با جوان های خوش پوش طبقۀ متوسط آمریکا روبه رو هستیم. شوخی های سریال معمولا عجیب تر از شخصیت های آن است (به جز بارنی استینسون با بازی نیل پاتریک هریس). سریال سکوی پرتابی برای «نیل پاتریک هریس» و «جیسون سیگال» (مارشال اریکسن) بود. آشنایی با مادر پر از استعداد است!
32. خانوادۀ امروزی، 2009 (Modern Family)
«خانوادۀ امروزی» همان قدر که خنده دار است، مترقی هم است. سریال داستان سه خانواده است که پیوسته دارند کار را برای دیگری خراب می کنند! بااین حال، عشق و محبتی که میانشان هست، همیشه آنها را در کنار هم نگه می دارد.
31. فیلادلفیا همیشه آفتابی است، 2005 (It’s Always Sunny in Philadelphia)
همه ٔ آنچه دربارۀ داستان سریال می توانیم بگوییم، این است که خانواده ای همراه دوستانشان مالک باری هستند و آن را اداره می کنند. این کمدی ـ موقعیت شبکۀ اف اکس، با حفظ فضای همیشگی اش و بدون تغییر بازیگران یا تغییری چشمگیر در سمت وسوی داستان، چهارده فصل را پشت سر گذاشته است.
سریال را می توانیم نوه عموی تاریک تر «ساینفیلد» بدانیم؛ سریالی دربارهٔ هیچ که به سرعت به شاهکاری تاریک با شخصیت هایی شرور تبدیل شد. سریال مرزی برای پرداختن به موضوع های مختلف ندارد. برای «فیلادلفیا همیشه آفتابی است» هیچ ایده ای چرند نیست و پیوسته روش های نویی برای نمایش ناخوشایندترین کارها، باورها و خواسته های جامعهٔ آمریکایی پیدا می کند. فکرش را که بکنیم، جایی بهتر از باری در فیلادلفیا برای این کار وجود ندارد!
30. به سوی جنوب شرق، 2009 (Eastbound & Down)
این سریال را نه به خاطر صحنه ها، بازیگران و حتی داستانش، بلکه به خاطر «کنی پاورز» تماشا می کنیم. تلویزیون پر از آدم های مزخرف است؛ اما کنی پاورز از همه بدتر است! او آدمی است که زنی را قانع می کند شوهرش را ترک کند. سپس نظرش عوض می شود و خودش او را در پمپ بنزین رها می کند! او به شکل اعصاب خردکنی خودخواه است؛ چیزی که سریال را به شدت خنده دار می کند. تازه او تکیه کلام های بامزه ای هم دارد.
29. رادیوخبر، 1995 (Newsradio)
دشوار است توضیح دهیم چه چیز «رادیوخبر» را به یکی از بهترین سریال های کمدی تاریخ تبدیل کرده است. بهترین توضیح این است: این سریال به شدت خنده دار است؛ آن قدر خنده دار که اشکتان را درمی آورد. ترکیب و هماهنگی بازیگران، مرگ و زندگی کمدی را رقم می زند. رادیوخبر را می توانیم از این نظر موفقیتی بزرگ در دنیای تلویزیون بدانیم. این سریال که به دلیل تعداد اندک بینندگان همیشه در تقلای تمدیدشدن بود، گنجی پنهان برای شبکۀ ان بی سی بود.
28. آبی وسبز پوشان، 2001 (Scrubs)
«آبی وسبزپوشان» کمدی بیمارستانی موزیکالی نامتعارفی است که از دید اول شخص تعریف می شود. سریال ترکیبی است از خوش بینی فراوان و لحظه های شگفت انگیزی که عجیب خوب از آب درآمده اند. شخصیت اصلی داستان، «جی. دی»، انترن مشتاقی است که در طول نُه فصل از دریچه ای سوررئال و در قالب کمدی بزن بکوب ما را با پزشکان و بیماران بیمارستان آشنا می کند؛ آدم هایی که گاهی درمان می شوند، گاهی زنده نمی مانند و گاهی حتی آواز می خوانند و می رقصند! بازیگران سریال پذیرای ایده های دیوانه وار سازندگان بودند؛ از نمایش موزیکال گرفته تا لحظه های اشک ریزانی که رقیبی برای سریال های درام هستند.
27. شهر پهناور، 2014 (Broad City)
زن های علاف و وامانده در تلویزیون شاهکارند! شاید به کاربردن این کلمه ها برای خانم ها و پرداختن به آنها خوشایند نباشد؛ اما خوب است کارهایی ببینیم که در آنها خانم ها به خاطر چیزهایی غیر از مردان کارراه بینداز یا رفتارهای خودنابودگرانه (کلیشه های رایجی مانند حساسیت به فرم بدن، رژیم غذایی و چشم وهم چشمی)، سرگشته و مضطرب باشند. نقطه قوت سریال، رابطهٔ زنانهٔ قدرتمند آن در مرکز داستان است؛ چیزی که مانند هر دوستی سالمی، خنده، آسایش، بخشندگی و مسئولیت پذیری خلق می کند. پس از پایان، دلمان برای این سریال تنگ می شود.
26. اجتماع، 2009 (Community)؛ ازجمله بهترین سریال های کمدی خارجی
«اجتماع» که به جامعهٔ دانشگاهی اشاره دارد، یکی از سریال های معتبر تاریخ است. جایگاهی که سریال «دن هارمون» به دست آورد، هنوز هم جای تعجب دارد! موقعیت پیش بینی ناپذیر پشت صحنه باعث شکل گیری برخی از نقاط قوت سریال شد؛ اما همین دلیلی بود که به تقلای سریال برای ادامۀ پخش در شبکه های مختلف و کمک گرفتن از شبکۀ طرف دارانش منجر شد. با همهٔ اینها، سریالی که بتواند زبان و شوخی های مخصوص خودش را خلق کند، شایستهٔ تحسین است.
25. شاهزادۀ بل ایر، 1990 (The French Prince of Bel-Air)
سریال در شش فصل پیاپی بسیار سروصدا کرد. تماشاچی آهنگ تیتراژ را بی زحمت حفظ شد. «ویل اسمیت» اجازه داد آهنگ معروفش، با همکاری «جزی جف»، در سریال پخش شود. خود جزی هم در نقش رفیق ویل در سریال ظاهر شد. سریال داستان خانواده ای سیاه پوست از طبقهٔ مرفه جامعه است که از واقعیت های جاری جامعۀ آمریکا هم غافل نیستند. شاید این سریال به بامزگی سریالی مانند «مارتین» نباشد؛ اما موضوع های گسترده تری را مطرح می کند.
24. مری تایلر مور، 1970 (The Mary Tyler Moore Show)
تقریبا هر زنی در دنیای کمدی، وام دار این سریال است. شخصیت اصلی این سریال زنی مجرد و مستقل در میانهٔ سی سالگی است که ازدواج نکرده است. این چیزی بود که تلویزیون را برای همیشه تغییر داد! این تغییری چشمگیر بود. علاوه براین، «مری تایلر مور» جذاب و سرگرم کننده است و تحسین شده ترین سریال تلویزیونی شناخته می شود. مری تایلر مور کاری کرد که کمدی-موقعیت به چیزی فراتر از خرده داستان ها و شخصیت های تکرارشونده تبدیل شود.
23. رُزاَن، 1988 (Roseanne)
خلق و حفظ یک کمدی ماندگار کار دشواری است. برخی سریال ها زیادی روی استقبال اولیه حساب می کنند. در برخی دیگر، بازیگر نقش اول نژادپرست از آب درمی آید. گاهی هم هر دو پیش می آید! این سریال، باتکیه بر پیشینهٔ استند آپ کمدی «رُزاَن بار»، در پنج فصل نخست کم نظیر است. سریال برشی از طبقۀ متوسط آمریکا است.
خانوادهٔ «کانر» نماد آدم هایی هستند که احساس می کنند در کشوری که به آنها توجه نمی کند، رها شده اند. در «رُزاَن» مشکلات مالی، مسائل خانوادگی و نبود ثبات شغلی در قالب شوخی های کنایه آمیز به نمایش گذاشته می شود. با بهره گیری از بازیگران کمدی مانند «جان گودمن» و «لوری متکالف»، خانوادۀ کانر در تلویزیون ماندگار می شود. سریال در سال 2018 و پس از مدت ها، بازگشت و خانواده ای را نشان داد که شاید گاهی دوستش نداشته باشیم اما عاشقش می شویم!
22. خانم میزل شگفت انگیز، 2017 (The Marvelous Mrs. Maisel)
این سریال کمدی ـ درام داستان «میج میزل»، دختر یهودی خوش رو و پرانرژی و باهوش، در دههٔ 1950 است. او برنامۀ دقیقی برای زندگی اش داشت: دانشگاه، ازدواج، بچه دارشدن و برگزاری بهترین جشن روز آمرزش در شهر! او دقیقا در جایگاهی است که می خواهد: همسری خوشبخت با دو بچه در محلۀ وست ساید نیویورک؛ اما این زندگی بی نقص ناگهان زیرورو می شود؛ چون همسرش او را به خاطر زنی دیگر رها می کند!
میج پس از اینکه انتخاب هایش را در زندگی بازبینی می کند، خودش را در کلوپی شبانه، روی صحنه می بیند. اینجاست که متوجه استعدادش در کمدی می شود و تلاش می کند از آن برای بازآفرینی زندگی اش استفاده کند. داستان، ماجرای میج را برای ورود به حرفۀ مردانۀ استندآپ کمدی و ماندگارشدن در آن دنبال می کند.
21. زیاد ذوق زده نشو، 2000 (Curb Your Enthusiasm)
«لری دیوید» یکی از خالقان سریال تحسین شدۀ «ساینفیلد»، همان فرمول آزمون پس داده (شخصیت های اعصاب خردکن و خرده داستان های به ظاهر بی ربط که در پایان هر قسمت ربط شان روشن می شود) را در این سریال ارتقا داد. در «زیاد ذوق زده نشو»، شوخی ها تندتر (به لطف شبکهٔ اچ بی اُ)، موقعیت ها اغراق آمیزتر و صدالبته دیوید لری جذاب تر و دوست داشتنی تر از جری ساینفیلد است. شاید دلتان بخواهد مشتی حوالهٔ دیوید کنید؛ اما خوشبختانه زیاد ذوق زده نشو داستانی غیرواقعی است، یک داستان تخیلی شگفت انگیز!
20. جای خوب، 2016 (The Good Place)؛ یکی از بهترین سریال های کمدی دنیا
پرداختن به اخلاق و فسلفه در کمدی ـ موقعیت کار ساده ای نیست. ترکیب آن با حماقت های خوشایند و همراه کردن تماشاچی کار شاقی است! فصل نخست که آغازی جاه طلبانه بود، نه تنها پیش فرض ها را دربارهٔ کمدی های سریالی به چالش کشید؛ بلکه یکی از پایان های رضایت بخش چند سال اخیر را داشت. سازندۀ «جای خوب» با بهره گیری از اعتبارش، از خلق کاری تکراری اجتناب کرده است. آخرین اثر تلویزیونی «مایکل شور» مثال خوبی است در تأیید اینکه کمدی ارزشمند اغلب می تواند نجیب هم باشد. او این کار را با استفاده از همان ابزاری انجام داد که باعث شکوفایی «پارک ها و تفریحات» شد و نیز با به کارگیری نویسندگانی که در آن سریال همکاری داشتند.
19. خراب کار آمریکایی، 2017 (American Vandal)
به نظر خیلی ها، کار نتفلیکس در لغو ادامۀ این سریال منصفانه نبود. «خراب کار آمریکایی» کمدی ای است در گونهٔ مستندنما که به خوبی بلاهت دوران مدرسه را با درام موجود در مستند های جنایت واقعی ترکیب می کند. فصل نخست داستان دانش آموزی است که به رنگ پاشی روی ماشین معلمش متهم می شود. این فصل شاهکاری است که فهم و آگاهی جوان ترها را چنان به نمایش می گذارد که در کمتر کمدی امروزی دیده ایم. فصل دوم کمی افت می کند؛ اما هنوز هم آن قدر خوب است که لغو ادامۀ آن مایهٔ تعجب باشد.
18. پرورش شکست خورده، 2003 (Arrested Development)
سه فصل نخست این سریال بهترین فصل های آن است. سریال داستان خانواده ای سطحی و خودخواه است؛ داستان آدم هایی پول دار و علاف که پس از دستگیری پدر خانواده، درگیر یک پروندهٔ کلاهبرداری می شوند. در این بین، توانمندترین پسر خانواده تلاش می کند اوضاع را روبه راه کند. با وجود اعتراض منتقدان و طرف داران پروپاقرص سریال، شبکۀ فاکس پس از سه فصل، ساخت ادامۀ آن را متوقف کرد؛ اما نتفلیکس تولید ادامۀ سریال را به عهده گرفت و فصل های چهارم و پنجم را پخش کرد.
17. آتلانتا، 2016 (Atlanta)؛ یکی از بهترین سریال های کمدی جهان
«آتلانتا» فرصت خوبی برای نمایش بازی چشمگیر «دونالد گلاور» بااستعداد بود. گلاور که خالق سریال هم است، با استفاده از شوخ طبعی ویژه اش، موضوع های حساسی را مطرح می کند. با نادیده گرفتن باورهای موجود، فصل دوم حتی عجیب تر از فصل نخست است. آتلانتا تصویری از زندگی آفریقایی تبارهای آمریکا است با شخصیت هایی که به خوبی پرداخته شده اند؛ تصویری که نمایش آن ضروری است. سریال تجلیلی است از آتلانتا همراه با رویداد نگاری ماجراهای مربوط به موسیقی زیرزمینی در این شهر. خود گلاور سریال را «تویین پیکس با رپرها» می نامد! مانند سریال تحسین شدهٔ «دیوید لینچ» (تویین پیکس)، آتلانتا هم طرف داران پروپاقرص خودش را دارد.
16. مهتاب، 1985 (Moonlighting)
«مهتاب» که هیجان انگیزترین کمدی ـ رمانتیک معمایی است، نقطه عطفی در حرفۀ «بروس ویلیس» و «سیبیل شفرد» بود. گرمای میان «دیوید» (ویلیس) و شریکش، «مدی» (شفرد)، از بنگاه کارآگاهی «بلو مون» با آن دیالوگ های تندوتیز و گاهی هم زمانشان شگفت انگیز است. به علاوه، سریال ازنظر تهیه، تولید و پرداخت یکی از بهترین سریال های کمدی تاریخ است، ماجراهای شگفت انگیزش به دل تماشاچی می نشیند و موفق می شود دیوار چهارم (دیوار فرضی بین تماشاچی و تلویزیون) را بشکند. میراث این سریال هنوز هم در زوج های تلویزیونی مسحورکننده دیده می شود؛ زوج هایی که تماشاچی منتظر را وامی دارند مشتاقانه به این فکر کند که «به هم می رسند یا نه»
15. تو بدترین هستی، 2014 (You’re The Worst)
عاشق شدن وحشتناک است! وقتی روابط عاطفی با اشک و آه به پایان می رسد، سرمایهٔ احساسی هنگفتی از دست می رود. در راه عشق، باید با تمام وجود قدم بگذارید. این مسیر خسته کننده، کسل کننده و بی رحم است. حتی اگر پایان خوشی داشته باشید، بازهم مانند قماربازی هستید که با تردید فکر می کند آیا واقعا برنده شده است یا پیش از اینکه به آخرین دست برسد، کنار کشیده است. «تو بدترین هستی» یکی از اندک سریال های تلویزیونی است که این حقایق را می فهمد. سریال داستان عشق دو آدم آسیب دیدهٔ انسان گریز کودنی است و نتیجه می گیرد که عشق کور است و منطق نمی فهمد؛ اما زندگی پیش بینی ناپذیز است و با همهٔ اینها، بهتر است کسی کنارتان باشد.
14. فریزر، 1993 (Frasier)
اینکه سریالی اسپین آف سریال دیگری باشد، دلیل نمی شود که از پدر یا مادرش عقب تر باشد. «فریزر» نمونهٔ برحق این حقیقت است. فریزر با تمرکز بر شخصیت «ک لسی گرَمر» در سریال «چیرز»، داستان کلاسیک زوجی عجیب وغریب است که ماجراهای پدر ـ پسری هم به آن اضافه شده است. هر دوی این موضوع ها منبع خوبی برای خلق هزاران داستان جذاب است. بازی بازیگران درخشان است. هریک از شخصیت ها نگرش ویژهٔ خود را دارند و این برای کمدی ـ موقعیت امتیاز است. سریال درحالی که به نکته های ظریف زندگی دو برادر کج خلق می پردازد، لذت بخش است. ترکیب عناصر متناقض و قابل تشخیص و ماندگاری ستودنی سریال باعث می شود تماشای آن در هر زمانی خوشایند باشد.
13. ساوت پارک، 1997 (South Park)؛ ازجمله بهترین سریال های کمدی تاریخ
این انیمیشن سریالی کمدی مخصوص بزرگ سالان است. این سریال دربارۀ چهار دانش آموز در شهر ساوت پارک است. سریال کنایه های سیاسی و اجتماعی بسیاری دارد و شوخی های تندی با شخصیت های مشهور می کند. بسیاری «ساوت پارک» را به خاطر شوخی های جنسیت زده یا نژادپرستانه اش نکوهش می کنند. در مقابل، طرف داران آن ادعا می کنند این آدم ها از درک لایه های زیرین داستان ناتوان اند! ساوت پارک زمخت، تند وتیز و دیوانه کننده است؛ اما آدم از تماشای آن لذت می برد.
12. دختران زرین، 1985 (The Golden Girls)
زمانی باور رایج این بود که بینندگان فقط علاقه مند به سریال هایی دربارهٔ جوان ها هستند. در چنین زمانه ای، ترکیب متوازن بازیگران زن «دختران زرین» نمایشی از هیاهوی خنده و شوخی در دوران بازنشستگی ارائه کرد. شوخی های این خانم های پرنشاط پایانی ندارد. شخصیت های سریال، در هفت فصل پیاپی با عشق و خنده، همهٔ چیزهایی را که جوان ها در سریال های تلویزیونی تجربه می کنند، با روی باز پذیرفتند و از دریچۀ ذهن خودشان تجربه کردند. این روش در این سریال جواب داد؛ چون هرقدر که این دختر ها سربه سر هم بگذارند و به هم کنایه بزنند، در پایان روز رفیق و محرم اسرار یکدیگرند!
11. پارک ها و تفریحات، 2009 (Parks and Recreation)
چند شخصیت خاص، در فضایی پیراسته، کمدی ای خلق کرده اند که در آن طبیعت پیش رونده و هجوآمیز زندگی و رگه های روراستی در تعادل اند. با وجود «لزلی نوپ» (امی پولر) در مرکز داستان می توانیم از جنبه های احمقانۀ زندگی روزمره لذت ببریم. این سریال می داند چطور شوخی را از آدم های گوناگون استخراج کند. توازن بین واقعیت و آرزو، داستان خوشایند این شهر کوچک را مانند ماجراهای سیاسی ماندگار کرده است.
10. 30 راک، 2006 (30 Rock)
آغاز «30 راک» که نامش را از استودیوی شبکۀ ان بی سی به نام «ترتی راکفلر پلازا» گرفته، طوفانی نبود. 30 راک پشت صحنۀ تولید نمایشی کمدی را نشان می دهد. در قسمت های نخست سریال کمی سردرگمی دیده می شود؛ اما به تدریج و پس از اینکه شخصیت ها جان گرفتند، سریال جایگاه خودش را پیدا کرد. سریال چنان سرشار از شوخی و طنز است که هنوز هم پس از یک دهه، می توانیم به آنها بخندیم. این شوخی ها را شخصیت هایی ارائه می کنند که پس از هفت فصل دلمان را می برند.
9. معاون رئیس جمهور، 2012 (Veep)
رئیس مآب، کریه و عصبی را معمولا در توصیف زنانی که در جایگاه قدرت هستند، می شنویم! این ها درضمن یادآور سریال تحسین شدۀ شبکۀ اچ بی اُ، با بازی ملکهٔ ا می (رویداد سالانۀ اعلام برندگان تولیدات تلویزیونی)، «جولیا لوئیس دریفوس»، است. حرص شخصیت اصلی برای دستیابی به قدرت بیشتر، در این سریال شگفت انگیز است. می توانیم «سلینا م یر» را یکی از شخصیت های «بازی تاج وتخت» بدانیم! (خاندان م یر به گوشتان خوش می آید) سریال بسیار سرگرم کننده است. سازندگان به خوبی شوخی ها را، از بازی های بی کلام چهره تا تک گویی های تند یک سره، باهم ترکیب کرده اند.
8. دوستان، 1994 (Friends)؛ از بهترین سریال های کمدی تاریخ تلویزیون
چکیدۀ این سریال را در آهنگ آغازین آن می شنویم: «هواتو دارم!» (I’ll be there for you) سریال مجالی است برای نمایش سنجش دوستی ها. احتمالا «مونیکا» و «ریچل» نمی توانستند بدون حمایت مادربزرگ از عهدۀ اجارۀ آپارتمانشان برآیند. همۀ آدم ها هم آن قدر خوش شانس نیستند که خانه ای در همسایگی دوستانشان پیدا کنند، آن هم در طبقات بالایی یک کافه که کاناپه اش همیشه برای آنها خالی است!
اما این ترفند «مارتا کافمن» و «دیوید کرین» باعث شد که شخصیت ها همیشه در کنار هم باشند و به نوبت ما را با کلنجارهایشان بر سر عشق و وفاداری، حمایتگری و پایداری همراه کنند. از هماهنگی بی مانند بازیگران که بگذریم، سریال «دوستان» تقریبا همهٔ چالش های ممکن در دوستی را به نمایش می گذارد: مشکلات مالی، عشق، فاصله، تغییر شغل، ازدست دادن عزیزان و… . شوخی های ماندگار سریال که نسل بعدی را در ده فصل پای تلویزیون نگه داشت، نشانۀ مهارت نویسندگان است؛ اما آنچه اغلب فراموش می شود، نمایش قدرتمند روح دوستی در این سریال است.
7. تاکسی، 1978 (Taxi)
در کمدی های اداره ای باکیفیت، بین آدم هایی که رابطهٔ خونی ندارند اما بنا بر موقعیت در کنار هم هستند، گونه ای پیوند خانوادگی شکل می گیرد. این دربارۀ «تاکسی» هم صدق می کند. در این سریال، پارکینگ تاکسی رانی «سان شاین» توقفگاهی است برای رؤیاهای فراموش شدۀ کارکنانی که ترجیح می دهند جای دیگری باشند. تاکسی، با بازی «جاد هیرش» و «دنی دویتو»، رفاقت سبک بار کارکنان را به خوبی نشان می دهد.
6. اداره، 2005 (The Office)؛ یکی از بهترین سریال های کمدی تاریخ
تردیدی نیست که نسخهٔ انگلیسی «اداره» (که جهان آن را ستایش کرده) یکی از بهترین کمدی ـ موقعیت های تاریخ تلویزیون است. تصور بازسازی آن برای تماشاگر آمریکایی و خلق نمونه اش احمقانه به نظر می رسید؛ اما «گ ر گ دنیلز» غیرممکن را ممکن کرد! کلید موفقیت شخصیت اصلی داستان بود. درحالی که در نسخۀ انگلیسی، رئیس اداره یک انگلیسی آشفته و عاشق بزرگ نمایی بود، رئیس نسخۀ آمریکایی ساده لوح و مهربان است و همین، رفتارهای ناخوشایندش را تحمل پذیر می کند.
عامل محبوبیت بسیاری از کمدی ـ موقعیت های اداره ای نمایش این حقیقت است که همکاران ما می توانند مانند اعضای خانوادۀ ما باشند. هرقدر هم باهم رقابت کنیم و به هم نیش و کنایه بزنیم، وقتی لازم باشد، هوای یکدیگر را داریم! هر اداره ای یکی دو آدم گربه دوست و مدیری وسواسی دارد که می خواهد همهٔ جزئیات را خودش مدیریت کند و همین طور کسی که می داند چه وقت با گفتن «چطور تونستی» حال آدم را بگیرد. در دنیای واقعی اما سخت است که چنین شخصیت هایی را مانند اعضای خانواده مان بدانیم. به همین دلیل، «اداره» ماندگار شده است؛ اداره ای که هم می تواند رؤیایمان باشد و هم کابوسمان. نسخۀ انگلیسی اداره هم به همین خوبی و به عقیدۀ برخی حتی بهتر است. تماشای آن را از دست ندهید.
5. مش، 1972 (MASH)
نام سریال در زبان انگلیسی مخفف «بیمارستان صحرایی ارتش» است. سریال برگرفته از فیلم برندۀ اسکار (و نخل طلای کن) ساختۀ رابرت آلتمن به همین نام است. سریال «مش» از فیلم هم پیشی می گیرد. کمدی ـ موقعیت نیم ساعتهٔ «لری گلبارت» و «جین رینولدز»، با حفظ توازن هوشمندانۀ کمدی و درام در منبع اصلی، در حالی پخش می شد که در دنیای واقعی جنگ ویتنام در جریان بود.
مش با طنزی شیطنت آمیز، نقش آمریکا را در ویتنام زیر سؤال برد. این سریال پیش از اوج گیری کمدی ـ درام ها در عصر طلایی تلویزیون، در پنج فصل نخست عناصر هر دو ژانر را در هر قسمت باهم ترکیب می کرد. در سال های بعد، سازندگان هر قسمت را آگاهانه به سوی یکی از دو ژانر سوق می دادند. مش نمونۀ اصالت، پایداری و هوشمندی در کمدی ـ درام تلویزیونی است و 256 قسمت ادامه داشت.
4. عاشق لوسی ام، 1951 (I Love Lucy)
چهرۀ کش سان «لوسیل بال» باعث می شد به راحتی از عهدهٔ لب ولوچه آویزان کردن های فراوان و لبخندهای ریزودرشت برآید. به علاوه، او می توانست مشتی آب نبات و شکلات را در لپ هایش جا دهد! درحالی که به این چهره می خندیم، عاشقش می شویم. در طول شش سال، او در قالب شخصیت «لوسی ریکاردو» قهقهه و لذت را به ما ارزانی کرد. در دوره ای که هنوز معلوم نبود سریال تلویزیونی اثری هنری است یا ابزاری برای حفظ مخاطب تا زمان پخش پیام های بازرگانی، آمریکایی های بسیاری این سریال را تماشا می کردند. این سریال از زمان نخستین نمایشش تاکنون پیوسته در حال پخش بوده است و این به خاطر زنی است که عنوان سریال نامش را یدک می کشد.
3. چیرز، 1982 (Cheers)
این سریال تحسین شده برندهٔ چندین جایزهٔ امی است. داستان این کمدی ـ موقعیت موفق دربارهٔ باری به نام «چیرز» در شهر بوستون است. این سریال جذاب ماجرای زنان و مردان شاغل را پس از ساعت کاری به نمایش می گذارد. هرکس برداشت خودش را از چیرز خواهد داشت. کمدی یکپارچه و قدرتمند این سریال دلیل عمر بلند آن است. خنده های تماشاگران سرصحنه هیچ گاه آزاردهنده نیست؛ چون آنها اندازه نگه می دارند و هیچ وقت از خنده روده بر نمی شوند! پخش این کمدی به کمک شوخی های خوشایند، ترکیب متوازن شخصیت ها و درامی هوشمندانه یازده فصل با موفقیت ادامه داشت.
2. سیمپسون ها، 1989 (The Simpsons)؛ یکی از بهترین سریال های کمدی تاریخ تلویزیون
«سیمپسون ها» سریال انیمیشنی کمدی ـ موقعیت است. این سریال که تا به امروز در حال پخش است، به طولانی ترین انیمیشن سریالی در ژانر کمدی تبدیل شده است. سیمسون ها دربارهٔ «هومر سیمسون» و خانواده اش است: داستان خراب کاری ها و ماجراهای عجیب هومر و همسرش «مارج»، پسرش «بارت»، دخترانش «لیزا» و «مگی» و نیز سگ و گربه شان.
1. ساینفیلد، 1989 (Seinfeld)
سریال داستان زندگی «جری ساینفیلد» و همسایگانش در نیویورک است. در این سریال، ماجراهای ساینفیلد و دوستانش را در رویارویی با جنبه های پوچ و چرند زندگی دنبال می کنیم. در «ساینفیلد» با آدم هایی طرف هستیم که از دوستی با آنها اکراه داریم. این آدم های ناجور در دنیایی غریب و تسلیم ناپذیر گرد هم آمده اند و فرهنگ آمریکایی را به نمایش می گذارند.
به نظر شما جای کدام سریال های کمدی در این فهرست خالی است
دسته بندی : سبک زندگی
مقالات مرتبط
- با 9 تا از معروف ترین کباب های ترکیه آشنا شوید!
- هفته ی میلادی که گذشت چه خبر بود؟
- CES 2012: معرفی محصولات غرفه iHome برای طرفداران کالاهای لوکس
- نکات مهم قبل از بارداری
- هندوانه شب يلدا در پرشين گيگ
- قرار گرفتن در صفحه اول گوگل با ویکی دمی
- معرفی کتاب در باب اعتماد به نفس نوشته آلن دو باتن
- تحقیق در مورد ترک سیگار و دخانیات + تاثیر آن بر سلامتی
- مهم ترین تغییر در لایتروم Classic 2019
- فیسبوک قابلیت به اشتراک گذاری استوری های اینستاگرام در فیسبوک را آزمایش می کند
- 17 اپلیکیشن آلوده به بدافزار جوکر از پلی استور حذف شدند
- توضیح روش “دوبل فاصله” در عکاسی
- ال جی عکس های جدیدی از بزرگترین تلویزیون OLED دنیا منتشر کرد، کیفیت فوق العاده، ضخامت بی نظیر
- فیسبوک با استخدام مهندسان سابق اپل در تلاش برای ساخت یک تلفن جدید است
- فیسبوک، Instagram شبکه اشتراک گذاری عکس را 1 میلیارد دلار میخرد
- وان پلاس نورد N10 5G و وان پلاس نورد N100 معرفی شدند
- ظرفیت باتری گلکسی اس 21 و گلکسی اس 21 پلاس سامسونگ فاش شد
- راهنمای جامع خرید هدیه ارزان قیمت در تهران با معرفی مکان
- سازندگان ریمیک Prince of Persia: The Sands of Time به انتقادات از گرافیک بازی پاسخ دادند
-
منبع : تیاندا