نگاهی به تاریخچه دستکاری عکس

دلیل آن هم این بود که با وجود اینکه خیلی از ناشرها و آژانس های تبلیغاتی با دنیای دیجیتالی آشنا شده بودند، دنیا بیشتر حول محور آنالوگ می چرخید و به همین خاطر خیلی از عکس ها به شکل سنتی ادیت می شدند و دستکاری عکس هم به همین صورت انجام می شد..

در سال 2013 پاتریک نایک در یک مقاله که برای وبسایت fstoppers نوشه بود پروسه Paintstacking را به شکل زیر شرح داد:

«آیا نیاز دارید روی یک عکس زوم کنید؟ برای این کار به یک ذره بین، مقدار زیادی صبر و البته دست هایی بدون لرزش نیاز دارید. هیچ تاریخچه یا لایه ای در اختیار شما وجود ندارد و باید ابزار Healing Brush را هم فراموش کنید. تنها چیزی که اینجا در اختیار دارید یک براش معمولی است.»

لوازم روتوش مورد نیاز برای دستکاری عکس در گذشته (جوهر روتوش، رنگ روتوش، ایربراش و…)

مدیران هنری، طراحان گرافیک و ناشرها ساعت های زیادی را روی عکس ها صرف می کردند و تلاش می کردند ایرادات پوست و مشکلات دیگر را اصلاح کنند. اما امروزه می توانید این کار را فقط با یک کلیک موس انجام دهید. ابزارهایی مثل رنگ، پاک کن، قلم مو و… در تمامی استودیوها ضروری بودند.

البته ادیت عکس فقط به ضربات قلم محدود نبودند. فرم های دیگر دستکاری عکس نیز امکان تغییر تصاویر و ادیت آن ها را در اختیار عکاس ها و دیگر افراد علاقه مند قرار می داد.

اکتشافاتی مثل کلودیون خیس که امکان ترکیب چند عکس را روی یک نگاتیو به عکاس ها می داد باعث بروز کنجکاوی و خلاقیت عکاس ها در دهه 1850 میلادی شد. مثل امروز هم برخی اوقات از این تکنیک ها برای فریب دادن مردم استفاده می شد.

«عکاسی روح» یا (Spirit photography) که به اندازه خیلی زیادی در اختیار خانواده کشته های جنگ داخلی آمریکا بود ادعا می کرد که توانسته است از روح ها عکاسی کند. معروف ترین ورژن این تکنیک عکس ویلیام اچ ماملر از ا یب لینکلن بود که پشت سر همسر بیوه خودش «مری» قرار گرفته بود.

بیشتر بخوانید : آموزش تغییر پس زمینه عکس در فتوشاپ

ماملر به خاطر این عکس به کلاه برداری محکوم شد اما هیچوقت برای آن مجازات نشد. با این وجود میراث او هنوز باقی است و به عنوان یکی از معروف ترین حامیان تصاویر دستکاری شده شناخته می شود.

دستکاری عکس به عنوان یکی از اولین فرم های عکاسی از دنیای عجیب و غریب نیز شناخته می شد. کارت پستال هایی که با نام Tall Tale شناخته می شدند نسخه های محبوبی از روتوش بودند که حدودا در دهه 1890 میلادی معروف شدند و اغلب به عکاس های معروفی مثل ویلیام اچ مارتین پدر و آلفرد استنلی جانسون پسر نسبت داده می شدند.

این عکس ها که به تولید عمده می رسیدند و به توریست ها فروخته می شدند اغلب حاوی حیوانات و گیاهان غول پیکر، انواع غیرمعمول قدرت و دیگر موارد غیرمعمولی بودند که برای افرادی که به دیدن عکس های دستکاری شده عادت نداشتند، خیلی تاثیرگذار بودند.

بیشتر بخوانید : آموزش تشخیص فتوشاپی بودن تصاویر

فتوشاپ مطمئنا شروع کار عکاس هایی نبود که فقط بخشی از داستان را می گفتند یا کلا یک داستان ساختگی را بازگو می کردند. در آرشیوهای مختلف در کنار عکس هایی مثل Portrait of the photographer as a drowned man و The Famous Cottingley Fairies نسخه های کمتر شناخته شده ای از دستکاری عکس وجود دارد که به تغییر عکس یا فریب دادن کسی ارتباط ندارند و با صحنه سازی عکس برای افزایش تاثیر دراماتیک آن ها خلق شده اند. برای مثال عکس بالا با ترکیب عناصر مختلف از چند عکس مختلف که در طول «نبرد زونبک در بلژیک» طی جنگ جهانی اول گرفته شده اند ایجاد شده است.

در یکی از قسمت های نمایش رادیولب مجری های برنامه جد ابوم راد و رابرت کرلویچ با یک مستندساز به نام ارول موریس در مورد یک عکس (و عکس دستکاری شده احتمالی) که ذهن وی را مشوش کرده بود صحبت می کنند. این عکس با عنوان «The Valley of the Shadow of Death» در طول جنگ کریمه در سال 1855 گرفته شده بود حاوی یک راز اسرارآمیز بود.

ارول در مورد این عکس اینطور توضیح می دهد: «در واقع دو نسخه از این عکس وجود دارد که هر دو از یک نقطه حدود 150 سال پیش گرفته شده اند. در یکی از عکس ها ما یک جاده را می بینیم که پر از توپ جنگی است و در عکس دیگر همان جاده را بدون هیچگونه توپی می بینیم (توپ ها به یک طرف جاده و داخل سنگرها هدایت شده اند). اکنون سوال اینجاست که اول کدام عکس گرفته شده است و چرا توپ ها جابجا شده اند»

آیا این احتمال وجود دارد که یکی از عکس ها ادیت شده باشد یا صحنه سازی باشد؟

بعدا مشخص شد که عکس در واقع صحنه سازی شده بود.

جد توضیح می دهد: «با وجود اینکه این عکس یکی از اولین عکس های جنگ بود، در عین حال یکی از اولین دروغ های عکاسی هم به حساب می آید.

مهندس اپتیکال دنیس پرسل صحنه سازی را به عنوان یک روش شرح می دهد که عکاس این عکس یعنی رابرت فنتون در پیش گرفته است تا بیننده خودش را داخل صحنه و روی زمین، در حین جنگ احساس کند. او خودش توپ ها را به داخل جاده هدایت کرده است تا تاثیرگذاری عکس خیلی بیشتر باشد.

موضوع ظهور دستکاری عکس ها در واقع خیلی جالب است. حتی یک نمایشگاه در موزه هنرهای متروپولیتن برای این عکس ها تشکیل شد و با اینکه خیلی از نسخه های این نوع عکس ها برای فریب دادن عموم طراحی شده بودند اما همیشه این موضوع صدق نمی کرد.

میا فاینمن موزه دار بخش عکاسی Met و نویسنده کاتالوگ این نمایشگاه در یک مصاحبه با وبسایت PBS می گوید: «خیلی از تلاش های اولیه برای دستکاری عکس‎ها در واقع تلاشی برای جبران محدودیت های فنی این رسانه، به خصوص ناتوانی آن در به تصویر کشیدن دنیا به شکلی که با چشم غیرمسلح دیده می شود بودند»

او ادامه می دهد: «فتوشاپ آخرین ابزار برای عکاس ها است اما مسلما اولین وسیله ای نیست که برای دستکاری عکس طراحی شده است. عکاس ها همیشه از هر ابزار فنی که در اختیار داشتند برای خلق تصاویر به شکلی که می خواستند استفاده می کردند»